Het boek ‘Wanneer spreken moed vraagt’ dateert weeral van een hele tijd terug, maar blijft actueel. Communiceren is immers een kunst die we blijvend leren en kwetsbare communicatie is een keuze en een uitdaging.
In dit boek beschrijf ik eerst de drie fundamenten van kwetsbare communicatie en daarna tien bouwstenen. Aan de basis van dit boek ligt mijn werkervaring als onderzoeker binnen het veld van de jeugdcriminologie. Voor dit onderzoek ging ik telkens weer de jongeren opzoeken en ging met hen in gesprek. Collega’s zeiden me voortdurend dat dat toch niet evident was en vroegen me wat ik dan precies deed. ‘Niets bijzonders’, vond ik zelf. Ik ga met hen in kwetsbare communicatie net zoals ik dat doe bij vrienden, collega’s, enz. Daardoor ontstaat er contact van mens tot mens. Pas als dat er is, kan ook het onderzoek beginnen.
Dit boek verkoopt theorie noch therapie. Het is een basisboek met veel praktijkvoorbeelden uit mijn leven en inspirerende suggesties. Zo hoop ik dat iedereen zich er ergens in kan herkennen. Want ook al ben je er niet voor opgeleid, toch moet je dagelijks met anderen communiceren, als partner, ouder of vriend. Een boek van herkenning ook voor wie een job uitoefent waarin communicatie cruciaal is: leerkrachten, verpleegkundigen, bejaardenhelpers, dokters, politieagenten…
Interesse in een lezing of workshop over kwetsbare communicatie, neem gerust contact op voor meer informatie.
Het boek kan je uitlenen in heel wat bibliotheken en is ook nog vlot tweedehands te vinden.
Recensie: Dit boek gaat vooral over gesprekken voeren. Gesprekken met andersdenkenden, gesprekken met impasses, gesprekken met vreemden etc. De auteur, van huis uit jeugdcriminologe, geeft drie fundamenten voor het voeren van gesprekken: laten zien dat je ook een mens bent; je kwetsbaarheid durven tonen; en niets vragen of zeggen dat je van de ander ook niet zou wensen (wederkerigheid). Bovenop deze fundamenten legt zij een aantal bouwstenen voor een goed gesprek: zorg dat je aanwezig bent en voldoende tijd hebt; zorg dat je contact maakt, luistert en niet te veel stilstaat bij wat je gaat zeggen; heb respect voor de ander en voor jezelf; zoek naar een gemeenschappelijk vertrekpunt; gebruik humor en probeer positieve elementen naar boven te halen. Deze fundamenten en bouwstenen worden toegepast op communicatie met jongeren, communicatie over drugs, over relaties en seksualiteit, communiceren met ‘andere culturen’ en communicatie in crisismomenten. Het boek eindigt met oefeningen en tips. De auteur heeft een prettig leesbare stijl, een logische opbouw en kan daardoor een breed publiek aanspreken. (Peter de Boer)